Kaat is mama van Kobe. Kobe werd geboren op 33 weken en 4 dagen. Hij verbleef 2,5 weken op NICU en drie dagen op N*.
Opname op neonatologie
De periode op neonatologie heb ik als heel heftig ervaren. We zaten midden in de coronapandemie en daardoor mocht er niemand op bezoek komen. Ook met het zaalsysteem op de dienst, had ik het moeilijk. Kobe deed weinig alarmen, maar het kindje naast hem deed er heel veel. Telkens er iets in alarm ging bij het andere kindje, kreeg ik veel stress. Doordat hij zo vroeg geboren is en ze hem dus van kop tot teen onderzocht hebben, hebben ze wel ontdekt dat hij een hartafwijking had. Ze hebben hem meteen geopereerd. Indien hij al die onderzoeken niet gekregen had, hadden ze de hartafwijking waarschijnlijk pas in zijn puberteit ontdekt. Het was een geluk bij een ongeluk.
In de periode op neonatologie vond ik het heel belangrijk dat er een goede communicatie was tussen het zorgpersoneel en mezelf. Ik wilde steeds weten hoe het met Kobe ging. Soms waren ze zo bezig met hem dat ze ons, de ouders, een beetje uit het oog verloren. Vandaar dat ik zelf regelmatig om een update over Kobe vroeg.
Naar de crèche
Bij mijn eerste zwangerschap hadden we al naar een crèche gezocht. Helaas heb ik toen een miskraam gehad. Bij mijn tweede zwangerschap hebben we voor dezelfde crèche gekozen. De crèche was dichtbij huis en sloot niet tijdens de zomervakantie, wat mooi meegenomen was.
Kobe was 9 maanden oud toen hij voor het eerst naar de crèche ging. Omdat hij niet meer zo klein was, kon ik hem toch met een gerust hart achterlaten. Natuurlijk vond ik het ook lastig, maar ik zie dat hij gelukkig is in de crèche. Ik krijg elke dag een klein verslagje van zijn dagverloop. Dat is fijn om te lezen. Ik vind het belangrijk dat ze rekening houden met zijn prematuriteit. Ze kunnen niet verwachten dat een kind dat prematuur geboren is op hetzelfde niveau staat als een kindje dat geboren is na een voldragen zwangerschap.
Als tip naar andere ouders wil ik meegeven dat het belangrijk is om op tijd te starten met de zoektocht naar een crèche. Er is immers heel veel vraag naar. Daarnaast wil ik nog meegeven dat het van belang is, alle medische gegevens van je kindje door te geven zodat ze hier in de crèche ook van op de hoogte zijn. Een laatste tip die ik wil meegeven is om zoveel mogelijk herinneringen te maken. Kobes eerste mutsje zijn we kwijt geraakt. Ik vind dat nog steeds heel jammer. Toen Kobe geboren is, hebben we een pakketje besteld dat speciaal gemaakt wordt voor premature kindjes. In het pakketje zitten kleertjes, handdoekjes en vlaggetjes. Dat zijn zaken die ik voor hem heb bewaard. Deze herinneringen hebben mij heel erg geholpen in het verwerkingsproces.