Lien is mama van Bente, geboren op 34 weken. Ze heeft 2 weken op neonatologie gelegen en is nu 1 jaar oud.
Geboorte
Het besef dat ik mama zou worden van een premature baby kwam pas toen mijn vliezen braken. Toen ik in het ziekenhuis aankwam, had ik al 7 centimeter. Ik besefte dat de bevalling niet meer uit te stellen was en dat Bente te vroeg ter wereld zou komen. Daarna zat ik in de rush van de bevalling. Het is dan allemaal heel snel gegaan. Eenmaal Bente geboren was, kregen we onmiddellijk de boodschap dat ze het goed deed. Haar longen waren in orde en ze was oké. We hadden veel vertrouwen in het medisch team, wat ervoor zorgde dat we onmiddellijk gerustgesteld waren. We hebben pas rond de middag de grootouders gebeld. Eerst heb je zelf die geruststelling nodig dat alles in orde is, voordat je familieleden en vrienden op de hoogte wil brengen. Pas nadat we haar zelf twee keer gezien hadden, hebben we gebeld.
Eerste keer kangoeroeën
Na de bevalling mocht Bente onmiddellijk op mijn borst liggen. Ze huilde ook meteen, wat geruststellend was. Ik was onmiddellijk verliefd op haar en genoot van het moment om eventjes met haar alleen te zijn. Na een half uur hebben ze haar meegenomen voor verder onderzoek. Na een tijdje, ik weet niet meer hoe lang precies want ik had helemaal geen tijdsbesef meer, mochten we gaan kijken hoe ze in de couveuse lag. De confrontatie was toen heel hard. Eerst heb je een moment samen, maar daarna word je gescheiden. Bente lag aan allerlei draadjes. Het voelde vreemd aan om altijd eerst de handen te moeten ontsmetten vooraleer we Bente mochten aanraken. Het was heel leuk dat haar naam onmiddellijk op ons kluisje hing. Zo voelden we ons welkom.
Mijn partner, maar ook de zorgverleners van de afdeling hebben mij geholpen om met moeilijke momenten om te gaan. We hadden het geluk dat het heel rustig was op de neonatologie, waardoor er veel ruimte was voor begeleiding. De positieve feedback van de vroedvrouwen omtrent de borstvoeding gaf mij de nodige kracht. Ouders en familie konden in het begin veel minder doen. Ze hadden Bente nog niets eens gezien, want omwille van corona mocht niemand op bezoek komen. Na enkele dagen mochten we Bente wel tonen aan het raam. Daar waren we heel blij mee, want dat was een belangrijk moment voor ons.
Naar huis
We hebben lang afgeteld naar het moment dat Bente mee naar huis mocht. Dat was afhankelijk van haar gewicht, wat me veel stress gaf. Op een dag was ze veel bijgekomen, maar daarna nam haar gewicht veel trager toe. Daar had ik het heel moeilijk mee.
Toen ze eindelijk naar huis mocht, hebben we ervoor gekozen om nog een nacht samen met haar op de kamer te verblijven. Dat gaf ons vertrouwen. Het heeft de stap om naar huis te gaan kleiner gemaakt. We hadden op neonatologie veel geleerd, bv een bad geven, neusje spoelen, enz. Dit zorgde ervoor dat we met een geruster hart naar huis konden.
Eenmaal thuis hadden we veel steun van ons netwerk. Ik had ook een goede vroedvrouw aan huis die mij al sinds mijn zwangerschap opvolgde. Ze was heel betrokken en kwam na enkele dagen op bezoek. Ik zocht samen met haar uit welk kolftoestel ik het beste kon gebruiken. Aan de vroedvrouw heb ik veel steun gehad.
Ik zou aanraden om bij thuiskomst van de baby enkel mensen uit je dichte omgeving op bezoek te laten komen. Het is goed om je tijd te nemen en eerst zelf te wennen aan de situatie.
Ik wil ook meegeven dat het goed is om je vragen te durven stellen en er niet mee te blijven zitten. Ook al denk je dat het domme vragen zijn. Ik voelde me soms echt een ‘dramaqueen’. Door wat je hebt meegemaakt, ga je aan alles sneller twijfelen.
Opvolging
We waren vier dagen thuis toen Bente reflux ontwikkelde. Ze voelde zich heel ongemakkelijk en huilde veel. Dit was het begin van een lang en moeilijk traject. We mochten vroeger op controle bij de kinderarts en stuurden ook filmpjes naar de vroedvrouwen om raad te vragen. Opnieuw moest Bente een hele reeks onderzoeken krijgen en gaven ze haar medicatie. Dit bracht weinig soelaas. We werden uiteindelijk doorverwezen naar een kinderpsychiater en kinderneuroloog. Via de psychiater leerden we veel over prikkelverwerving bij premature baby’s. De prikkelverwerving verloopt anders dan bij voldragen baby’s. We kregen informatie over welk gedrag we konden verwachten bij een premature baby en wat normaal of abnormaal gedrag was. Het heeft lang geduurd voor de reflux onder controle was, maar via de inzichten van de kinderpsychiater zijn we hier toch in geslaagd.
Ik wil andere ouders aanraden om zich goed te informeren over welke hulpverlening voorhanden is en ook aandacht te hebben voor de psychologische impact van een vroeggeboorte en eventueel hulp te zoeken.
Ik wil ook meegeven dat het belangrijk is te beseffen dat het traject van een premature baby anders is dan bij baby’s die geboren zijn na een voldragen zwangerschap. De ontwikkeling van een premature baby verloopt anders. Het is van belang om dat een stukje los te laten en het traject van je baby te volgen.